Wat maakt dat je vaak iets echt, écht wilt en het toch niet doet? Alles in mij zegt dat het beter is om wat kilootjes te verliezen zodat ik daardoor minder gewicht mee hoef te zeulen wat voor die rug van mij toch echt beter is. Als ik wat minder buik heb, kan ik mijn oefeningen beter doen en voel ik mij lichter waardoor de flexibiliteit in de oefeningen ook makkelijker zal zijn. Het past goed bij mijn doel ‘me gezond en fit voelen’ en toch…

Toch, eet ik nu net weer dat plakje cake op en heb me het hele weekend tegoed gedaan aan de pepernoten die ik me vanaf 01 november toesta. Ja, dan pas, niet al in september – laat staan augustus?!?! – en daar hou ik me dus heilig aan. Dat lukt dus wel! Die afspraak maak ik met mezelf en geen haar op mijn hoofd die zelf kruidnootjes zal kopen voor 01 november. Hoe kan dat? Hoezo lukt dat wèl?

Ik denk dat het hem zit in het ‘willen’ en ‘willen-met-uitzonderingen’- gevoel. Niemand, maar dan ook niemand die mij kan overtuigen om een lijntje cocaïne te snuiven, ongeacht de ‘goede’ argumenten die ze mij kunnen vertellen. Dit zit in mijn systeem: dat wil ik niet! Zo ook voor het een ander moedwillig laten struikelen of iemand anders benadelen ten voordele van mijzelf. Zo wil ik niet zijn, zo ben ik niet. Dat is een overtuiging, iets wat in mijn cellen zit.

Maar dan die ‘gezond en fit zijn’-wens, waarom blijkt dat iedere keer een ‘wil-met-uitzonderingen’? Soms lukt het me om me er naar te gedragen…twee dagen, soms twee weken, soms twee maanden, maar altijd schiet ik terug in oud-gedrag. Het beklijft niet.

Ik heb hier drie manieren van omgaan voor:

1. Ik blijf het proberen en accepteer dat dat met ups en downs gaat.

2. Ik probeer het niet meer en accepteer dat ik kleren niet meer pas, mijn rug niet happy is en dat ik wel lekkere, ongezonde dingen eet met alle consequenties van dien of

3. Ik maak een plan wat werkt.

Niet een ‘je mag dit niet meer en dat moet je laten staan en nu ga je naar buiten om te rennen’-plan. Nee, ik maak een op mij en mijn waarden en willens – en oké, ook wetens-plan wat bij mij past, waar dus een pepernootbonk en een stuk taart inpast. Iets wat zegt: je mag alles én met mate. Vandaag iets meer, morgen iets minder. Nu dat plakje cake wat ligt te roepen in de kast én vanmiddag dan met een omweg terug naar huis fietsen. Iets wat aardig is voor mezelf, waar ik me goed aan kan houden. Iets wat voor mij passend is. De kilo’s hoeven er niet af te vliegen, maar ik wil voelen dat ik gezond en fit bent. Dat is immers mijn doel. Wat werkt voor mij? Niet vanuit ‘De Maatschappij’ of ‘De Schijf van Vijf’ of ‘De Gezondheidsgoeroes’, maar voor mij?

De gedachte ‘ik ben geen afvalbak’ en ‘ik wil makkelijker mijn bed uitkomen dus doe ik rekoefeningen want dat werkt en daarvoor wil ik wel een kwartiertje eerder opstaan’ leiden tot actie, merk ik. Want die rekoefeningen, die hou ik ondertussen al twee weken vol…;-) Of nee, dat hou ik dus vast.

Dus dit wordt mijn aanpak: ik schrijf op wat mijn plan wordt. Ik schrijf mijn gedachten, mijn gevoel, mijn gedrag op. Ik schrijf op wat mijn valkuilen en smoezen zijn (‘nu even geen tijd’). Ik schrijf op hoe ik mezelf ga belonen als het een halve dag is gelukt. Ik schrijf op wat ik mezelf voor positieve straf ga geven als het niet lukt. Ik maak een plan. Ik zal dit overal ophangen en kiezen: Laat dit – wat ik nu wil eten – me beter voelen? Is dit wat ik nu wil doen in lijn met het grotere plaatje? Draagt dit bij aan wie ik wil zijn?

Ik ga voor optie 3, want mijn wil is geen wil met uitzonderingen meer. Ik ga voor de life style change.

Is dit herkenbaar? Heb je hulp nodig met jouw plan, met het aanslingeren van jouw unieke motivatie? Of wil je juist weten welke voedingsstoffen juist goed zijn voor jou. Een aanpak op maat? Ik werk samen met Marjolijn – de diëtiste van www.alwes.nl en samen kunnen wij misschien ook wat voor jou betekenen. Een heel tag-team, speciaal voor jou. Bel, mail of app mij!